बॉलिवूड अभिनेता मनोज बाजपेयीच्या भैया जी या चित्रपटाने बॉक्स ऑफिसवर चांगली सुरुवात केली आहे. मनोज बाजपेयी यांची जबरदस्त स्टाइल चित्रपटात पाहायला मिळाली आहे. मनोज बाजपेयीने नेहमीप्रमाणे या चित्रपटातही उत्कृष्ट अभिनय केला आहे. मनोज बाजपेयी आपल्या कामाच्या बाबतीत इतके गंभीर आहेत की त्यांनी वडिलांच्या प्रकृतीकडेही लक्ष दिले नाही.
त्याने वडिलांना असे काही सांगितले ज्याचा त्याला आजही पश्चाताप होतो. मनोज बाजपेयी यांचे वडील राधाकांत बाजपेयी यांचे ३ ऑक्टोबर २०२१ रोजी निधन झाले. या संदर्भात मनोज बाजपेयी यांनी एक किस्सा सांगितला जो प्रत्येक व्यक्तीला रडवेल जो आपल्या वडिलांवर खूप प्रेम करतो.
मनोज बाजपेयी यांनी वडिलांच्या निधनाची कहाणी सांगितली
सिद्धार्थ काननला दिलेल्या मुलाखतीत मनोज बाजपेयी यांनी वडिलांच्या निधनाची कहाणी सांगितली. आपल्या वडिलांना किंवा आईला क्वचितच कोणी काय म्हणतो ते त्याला त्याच्या वडिलांना कसे म्हणायचे होते ते त्याने सांगितले.मुलाखतीनुसार, मनोज बाजपेयी म्हणाले की, ‘माझे बाबूजी म्हणायचे की, मी जसा केला तसा त्यांचा मृत्यू कोणीही हाताळू शकत नाही. मी कदाचित 10 दिवसांपूर्वी हे सर्व करू शकलो नसतो. मी माझ्या वडिलांच्या खूप जवळ होतो, मी त्यांचा खूप आदर केला. त्याला खूप वेदना होत होत्या आणि मला चित्रपटाच्या शूटिंगसाठी जावे लागले. कामाच्या आधी कोणत्याही गोष्टीला महत्त्व देऊ नका, असेही बाऊजी म्हणत. त्याने सांगितलेल्या प्रत्येक गोष्टीवर माझा विश्वास होता.
अभिनेता पुढे म्हणाला, ‘त्याची काळजी घेण्याची माझी पद्धत थोडी वेगळी होती. जेव्हा जेव्हा मला चित्रपटांमधून ब्रेक मिळत असे, तेव्हा मी चेन्नईहून दिल्लीला जायचो. मी माझ्या वडिलांना सांगायचो की मी शूटिंगला जात आहे आणि संध्याकाळी येईन आणि खूप ये-जा करायची. मला पाहून त्याला खूप आनंद झाला. एके दिवशी मला माझ्या बहिणीचा फोन आला आणि सांगितले की, बाऊजी या जगातून निघून गेले आहेत. त्यांची प्रकृती ठीक नाही, डॉक्टरांनीही हार पत्करली आहे. केवळ तुम्हीच त्यांच्यासाठी काही करू शकता आणि ते आसक्तीपासून मुक्त होऊ शकतात. त्याचं तुझ्याशी नातं एवढंच होतं.
मनोज बाजपेयी पुढे म्हणाले, ‘मी किलर चित्रपटाचा शॉट घेणार होतो, दिग्दर्शक, क्रू आणि युनिट शूटसाठी तयार आहेत, माझा मुलगा व्हॅनमध्ये होता आणि मी फोनवर होतो. मी बाउजींना म्हणालो की पुरे झाले, आता तुम्ही जा, बाउजी, पूर्ण झाले, कृपया जा… माझ्यासाठी तो आनंदाचा क्षण होता. मी शूटिंगसाठी जात होतो आणि माझा मुलगा रडू लागला. युनिटला काय होत आहे हे कळत नाही. मी शॉट दिला तेव्हा मला माझ्या भावाचा फोन आला की बौजी आता राहिले नाहीत. तो क्षण मला तुटला आणि मी खूप रडलो. मी वडिलांसाठी रडलो जो एक चांगला माणूस होता.
